poniedziałek, 13 lipca 2009

Psychologia: Efekt Westermarcka

Zjawisko wykryte przez fińskiego antropologa Edvarda Westermarcka, będące wbudowanym w naszą psychikę naturalnym mechanizmem przeciw kazirodztwu. Okazuje się, że dwoje ludzi, którzy dorastają ze sobą w ciągu ok. sześciu pierwszych lat życia, nie będzie w późniejszych latach odczuwać do siebie pociągu seksualnego.

Analogicznie, jeśli rodzeństwo zostanie rozdzielone niedługo po urodzeniu się, możliwe jest późniejsze ich zakochanie się w sobie i wzajemny pociąg, pomimo pokrewieństwa. Mało tego, w takim wypadku może dojść do głosu inne zjawisko, zwane genetycznym pociągiem seksualnym (Genetic sexual attraction, GSA) - brat i siostra, którzy dorastali osobno po spotkaniu często odczuwają do siebie bardzo silny pociąg seksualny! Zjawisko jest zbadane i potwierdzone, lecz do tej pory nie do końca wiadomo, co je wywołuje. Okazuje się więc, że sam fakt pokrewieństwa dwojga ludzi nie ma żadnego wpływu na ich wzajemny pociąg.

W kibucach izraelskich dzieci wychowywane są w grupach według wieku, nie stopnia pokrewieństwa. Wieloletnie badania wykazały, że spośród 3000 małżeństw zawartych w kibucach jedynie 14 małżeństw zawartych zostało między osobami z tej samej grupy wiekowej. Jednak z kolei spośród tych 14 par, żadna nie była wychowywana razem w ciągu pierwszych 6 lat życia - spotkali się w kolejnych grupach wiekowych. Teoria Westermarcka pozostaje więc niepodważona.

Co ciekawe, mit o Edypie zgadza się z efektem Westermarcka. Edyp mógł zakochać się we własnej matce, ale tylko dzięki temu, że zabrano go od niej w bardzo wczesnym dzieciństwie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz